پرسش ها
حتما تا حالا با وضعیتی مواجه شدی که ازت بخوان یکی از اطرافیانت رو توصیف کنی . احتمالا هر بار که توی همچین حالتی قرار گرفتی بین کلی پارامتر مختلف شروع کردی به جستجو کردن تا بتونی تبیین جامع تری از طرف مقابل داشته باشی...
معیار بیان شخصیت انسان ها بسته به موقعیت هایی که توش رشد کردند متفاوته.
گاهی یه نفر رو باید در بستر موفقیت های اقتصادی ش شناخت و گاه انسانی رو براساس موفقیت های ورزشی یا آموزشی ش بررسی کرد. شاید فصل مشترک تمام این زوایا ، نقاط عطف زندگی هر فرد یعنی پیروزی ها و شکست هاشه ...
امروز که به خودم فکر می کردم ، حس کردم میشه از زاویه ی جالب تری هم به قضیه نگاه کرد ...
چرا همیشه من باید با گام های موفق یا ناموفق م تعریف بشم ، شاید بهتر باشه یه جایی این حصار رو شکست و انسانیت انسان رو با چشمانی شسته با آب زلال دید ...
واقعا چه چیز جالب تری می تونست منو به عنوان یه انسان از دیگری متمایز کنه و یا حتی به نقطه مشترک شخصیت مون بدل بشه ؟
به نظر من این معیار جذاب میتونه پرسش ها باشه.
آره ، گاهی پرسش های من ، منو از دیگری متفاوت می کنه و گاه فصل مشترکی بین منو و اون ایجاد میکنه ...
این روزا حس می کنم زندگی بدون پرسش ها بی معنا ترین داستان هستی ست. وقتی خوب به زندگی م نگاه می کنم می بینم جاهایی از کودکی م در خاطرم مونده که با پرسشی جدی روبرو بودم . در واقع داستان زندگی من چیزی نیست جز سیر تطور پرسش های گوناگون و هیچ امری برای من جذاب تر از دنبال کردن این سیر نبوده .
شاید باید این قانون رو به قوانین زندگی اضافه کرد : که انسان موجودی ست پرسشگر که در هیچ مقطع از زندگی اش بی پرسش نزیسته بلکه از پرسشی به پرسش دیگر در حرکت بوده ست.
و تاریخ نیز چیزی نیست جز مرور پرسش های مشترک بشریت که اکنون نیز چون میراثی جاودان در دستان ماست .
خوب که به این گنجینه می نگرم درمی یابم که آنقدر بین من و تمام انسان های زیسته بر این خاک پرسش مشترک وجود دارد که جایی برای کینه و دشمنی باقی نمی گذارد.
تنها کافی ست کمی بیشتر به دیگری گوش بسپاریم ، آنگاه بی درنگ پرسش هایمان را در نگاه او خواهیم یافت...
کاملا موافقم... همیشه سوالی هست که وجود داشته باشه.